Ruch Szensztacki powstał 18 października 1914 roku jako duchowa wspólnota wewnątrz Kościoła katolickiego.

Jego Założyciel i duchowy ojciec – Józef Kentenich (1885 – 1968) potrafił wydobyć na światło dzienne wartość człowieka i ukazać ją innym. W jego pracy kapłana i pedagoga, idea nowego człowieka w nowej wspólnocie przybierała coraz wyraźniejsze kształty.

Dziś w Ruchu Szensztackim istnieje ponad dwadzieścia różnych wspólnot: młodzież i dorośli, kobiety i mężczyźni, żyjący samotnie i rodziny, kapłani i świeccy. 
 
Wspólna duchowość, przymierze miłości z Maryją a także tzw. sanktuarium, które jako kopię Prasanktuarium – kaplicę z Szensztatu, można dziś znaleźć w ponad 180 miejscach na wszystkich kontynentach.

Maryja – nasza Matka Maryja czczona jest w sanktuariach szensztackich jako Matka Trzykroć Przedziwna (Mater Ter Admirabilis – w skrócie MTA). Tytuł ten Rodzina Szensztacka przejęła od Kongregacji Mariańskiej, która w XVI w. rozrosła się i prężnie działała w Ingolstadt nad Dunajem.

Sam obraz jest kopią XIX – wiecznego malowidła włoskiego artysty Crosio i w sanktuarium pojawił się w 1915 roku. Tytuł ten wskazuje na wyjątkowe działanie Trójcy Świętej w osobie Maryi jako:
1.wybranej Córki Boga Ojca,
2.Matki Syna Bożego,
3.Oblubienicy Ducha Świętego.

Jej szczególne działanie z tego miejsca polega na wypraszaniu trzech łask:
1.łaski zadomowienia,
2.łaski wewnętrznej przemiany,
3.łaski skutecznego apostolstwa.

 

Ruch Szensztacki jest ruchem wychowawczym i stawia sobie za cel „wychowanie nowego człowieka w nowej społeczności”. Czerpie przy tym z charyzmatu swojego założyciela o. Józefa Kentenicha, który był utalentowanym wychowawcą, ojcem duchownym i przewodnikiem zarówno dla duchownych, osób konsekrowanych jak również dla świeckich: małżonków, młodzieży, dzieci. Pozostawił w swojej duchowej spuściźnie system pedagogiczny, przy pomocy którego członkowie ruchu kształtują swoje życie ukierunkowane na osiągnięcie świętości w życiu codziennym.  

Formacja

Celem formacji w Ruchu Szensztacki jest wychowanie na maryjnej drodze przymierza dojrzałych chrześcijan – nowych ludzi – apostołów codzienności we współczesnym świecie. Przynależący do grup w procesie formacji są wprowadzani organicznie w życie wiary oraz w duchowość ruchu. W formacji uwzględniane są znaki i potrzeby czasu, życie Kościoła, rytm Liturgii oraz ideał danego stanu. Grupy oraz poszczególni członkowie Ruchu pielęgnują więź z sanktuarium Szensztackim będącym duchowym centrum Rodziny Szensztackiej w diecezji. W diecezjalnym lub ogólnopolskim centrum ruchu organizowane są spotkania formacyjne dla poszczególnych stanów mające na celu inspiracje do życia chrześcijańskimi wartościami oraz do apostolatu.

Duchowość

W duchowości szensztackiej akcentuje się wiarę w Opatrzność Bożą i maryjność. Głosząc wiarę w Opatrzność Bożą, Ruch Szensztacki pragnie ożywiać w ludziach wiarę w Boga – kochającego Ojca. Bóg objawił się w Jezusie Chrystusie. Dzięki ojcowskiej opatrzności Bóg jest blisko człowieka i nieustannie doświadcza on Jego obecności:

– w codziennym życiu

– w konkretnych wydarzeniach

– w ludziach, we wspólnocie

– w otaczającym świecie

Ruch Szensztacki stara się wychowywać osoby do życia z żywej wiary, by za wszystkim, co człowiek doświadcza, co go spotyka, odkrywał Boga, który nieustannie do niego mówi i oczekuje jego odpowiedzi. Ruch Szensztacki wprowadza swych członków na drogę oddania się Maryi w przymierzu miłości i inspiruje ich, by w jego duchu kształtowali swoje codzienne życie. Więź z Matką Bożą staje się podstawą świętości w życiu codziennym.

Formy posługi w parafii

Grupy Szensztackie (rodziny, matki, młodzież żeńska, młodzież męska, kręgi MTA pielgrzymującej) powstają w parafii za zgodą Księdza Proboszcza. Grupy pracują samodzielnie ale w ścisłej łączności z Ks. Proboszczem. Wszelkie inicjatywy apostolskie grup i pojedynczych osób oraz zaangażowanie w życie parafii jest uzgadniane z odpowiedzialnymi za duszpasterstwo w parafii. W Ruchu Szensztackim nie ma określonej formy apostolatu. Każda forma będąca autentyczną służbą Kościołowi jest polecana i aprobowana. Dlatego członkowie Ruchu chcą pozostawać w bardzo dobrym kontakcie z Ks. Proboszczem, by włączać się w duszpasterskie plany parafii.